مکاتب شهرسازی
مکتب اصلاح گرایی
مکتب اصلاح گرایی با تاکید بر جنبه های فن شناختی ، معتقد به یافتن راحلهایی برای رفع مشکلات شهری در چهارچوب جوامع صنعتی است.در این مکتب عقیده بر ان است که بهسازی و ساماندهی محیط شهری باید از درون همین جوامع صورت پذیرد ؛ بنابراین بر اصلاح تنگناها و عوارض نظام اجتماعی موجود ، بدون نفی کلیت ان تاکید میکند.
اصلاح گرایان ، زمین را ثروت شهر و حومه می دانند که باید برای زراعت و اشتغالات زراعی از ان استفاده می شود.ویلام موریس و جان راسکین از بزرگان این مکتب هستند
مکتب شیکاگو
مکتب شیکاگو بین سالهای 1883 و 1893 رشد کرد.
پیروان ان  بی نظمی جامه صنعتی در اروپا را ناشی از کم بودن زمین در شهر می دانند ؛ بدین ترتیب الگوی روستا-شهررا اروپا  برای حل مشکلات شهری ارائه می دهند و توجه به طبیعت را نیز در سطح وسیعی مطرح مکنند.در این مکتب توجه به اکولوژی یا محیط طبیعی اهمیت ویژهای دارد.بطوری که محیط انسانی در دل ان مطرح می شود.
این مکتب از داروینیسم اجتماعی ،در زمینه عامل رقابت میان شرکتها ، بنگاههای تجاری و خانواده ها برای دستیابی به نقاط مطلوب شهر بهره می برد و علم اقتصاد را فقط اصل مسلم انسان برای بهره گیری بیشتر و با کوشش کمتر می داند و برای تحقق این هدف معتقد به عدم دخالت دولت در امور اقتصادی ، نفع فردی و اجتماعی و اهمیت صنعت است و نیز صنعت را منشا ثروت می داند.
مکتب شیکاگو در علوم معماری و جامعه شناسی شهری مطرح است .ویلیام لوبارن جنی از بنیان گذاران مکتب معماری شیکاگو و نیز ارنست برگس و رابرت ازرا پارک از بنیان گذاران مکتب جامه شناسی شهری شیکاگو هستند.
در همین زمان نظریه باغ -شهر بیان می شود و هاوارد از این مکتب بهره بسیار می برد.